Czarodzieje

Część pierwsza

[Pohukiwanie Sów]

- Syriusz Black?
- Co?
- Uh, jesteś czy nie? - spytał jasnowłosy chłopak, nie odrywając wzroku od pergaminu.
- Skoro się pytasz, czy jestem, rozmawiając przy tym ze mną, to zakładam, że mnie nie ma. 
- OK - mruknął, zaznaczający coś piórem. - James Potter?
- Czy możecie mi wytłumaczyć, co... - zaczął czarnowłosy chłopak w okularach o imieniu wymienionym powyżej. 
- Remus Lupin? - krzyknął, przerywając Jamesowi. Zastanowił się przez chwilę, po czym ponownie coś zaznaczając, mruknął z lekkim rozbawieniem: - No jestem... Lily Evans!
- Stoję obok ciebie, Remusie - usłyszał delikatny głos dziewczyny. 
- Peter Pettigrew?
- Jestem... głodny...
- Elizabeth Powell?
- Taak. Black, co ty wyprawiasz?
- Iii... Paige Carey? - Zaskoczony, podniósł głowę i rozejrzał się po zgromadzonych. - Zna ją ktoś?
- Czy to przypadkiem nie jest ta Ślizgonka? - zapytał Syriusz. 
- Nie, tamta nazywa się Paige Cracker - odparł James.
    Remus Lupin spuścił miodowe oczy na listę. Podniósł brwi do góry, zauważając adnotację, pod imieniem i nazwiskiem nieznanej dziewczyny, która brzmiała następująco: Nie jest to osoba, nad którą powinniście się aktualnie zastanawiać. Westchnął cicho, po czym zwinął pergamin i odrzucił go na pobliski stolik. Przeniósł wzrok na swoich przyjaciół, którzy z wyczekiwaniem się w niego wpatrywali, wciąż nie wiedząc, o co chodzi. 
- Czy to jest Pokój Przychodź-Wychodź? - odezwała się rudowłosa Lily, ciekawskimi zielonymi oczami lustrując pomieszczenie. 
   Pokój nie był duży, a kształtem przypominał półkole. Szkarłatna barwa ścian, przyozdobionych różnymi obrazami, sprawiła, że wnętrze stało się przytulne. Po złotych płachtach cieniutkiego materiału, które były zawieszone na suficie, chodziły dumne lwy, co jakiś czas otwierając paszcze i wydając głuchy ryk. Nad kominkiem, w którym wesoło trzaskał ogień, wisiała atrapa miecza Godryka Gryffindora, a na gzymsie znajdowało się wiele, poruszających się fotografii (Skąd one się tu wzięły?, spytała Elizabeth). Cały pokój wyłożony był brązowym, puszystym dywanem, po którym właśnie z uciechą tarzali się James i Syriusz. Na środku pomieszczenia znajdował niski stolik, ze słodkościami z Miodowego Królestwa oraz przyborami do pisania, a wokół niego położone zostały duże i wygodne poduszki w barwie szkarłatno-złotej.
- Nie – zaczął Remus – to jest chwilo stworzony dla nas pokój, na czas pracy. 
- Kto go stworzył?
- Jakiej pracy? 
- Autorka, Luie, poprosiła nas, abyśmy sporządzili opisy nas samych – odpowiedział Peter, siadając na poduszce. Z szerokim uśmiechem przyjrzał się słodkościom. – Czy jakoś tak… - dodał po chwili zastanowienia.
- Luie… - zamyślił się James. – Ah, tak! Byliśmy u niej niedawno, ale pomyliliśmy godziny i tak jakoś wpadliśmy w samym środku nocy. Spała tak smacznie, że nie chcieliśmy jej budzić, więc stwierdziliśmy, że przyjdziemy, kiedy indziej.
- Co nie zmienia faktu, że rano spotkała ją miła niespodzianka. – Syriusz uśmiechnął się łobuzersko i razem z Potterem zarechotał wesoło.
Pozostali spojrzeli na nich z dezaprobatą i wkrótce wszyscy zajęli już miejsca przy stole. Lily przyciągnęła do siebie pergaminy i pióro, po czym z wyczekiwaniem spojrzała na resztę.
- Od kogo zaczynamy? – spytała Elizabeth, biorąc do buzi jednego cukierka, który wydał się Evansównie nieco podejrzany, jednak nie zwróciła na to większej uwagi. Przez chwilę miała wrażenie, że kiedyś już go próbowała i z pewnością nie było to zbyt dobre wspomnienie. Utwierdziła się w swoim przekonaniu dopiero wtedy, kiedy pannę Powell napadła czkawka. 
Zapadła głucha cisza, którą przerwało kolejne czknięcie Elizabeth oraz salwa śmiechu jej przyjaciół. Blondwłosa sięgnęła po puchar z sokiem dyniowym z zamiarem wypicia go, jednak James stanowczo jej tego zabronił.
- Chcesz się udusić? – zapytał. 
Zirytowana Liz, naburmuszyła się i czknęła po raz kolejny. 
- To, od kogo zaczynamy? – spytała Lily.
- Ode mnie! – krzyknął energicznie Potter, wyrzucając dłonie do góry. 
- Aua! Uważaj, co robisz, kretynie! – warknął Syriusz, który dostał od swojego przyjaciela łokciem w głowę.
- Wybacz, Łapciu, ale po prostu taka radość mnie dzisiaj rozpiera … - zaczął James, uśmiechając się szeroko.
- Zawsze cię coś rozpiera, tylko od pewnego czasu nie jestem pewien, czy to radość… - powiedział Black, a kiedy Rogacz spojrzał na niego zdezorientowany, arystokrata westchnął i dodał ciszej: - Zapomnij, co powiedziałem. Po prostu, czasem jesteś trochę niewyżyty, jeśli chodzi o pokłady energii.
- To może hik zaczniemy od hik Pe-hik-tera? Hik! – zasugerowała Liz, u której czkawka wciąż nie ustawała. 
- W porządku – odparła Lily, pisząc coś na pergaminie. – To, co o nim napisać?
- Lubię słodycze – odpowiedział Pettigrew, natychmiast się ożywiając. – I jestem animagiem…
- Hola, hola! – zawołał James. - Przecież nikt, oprócz nas, miał o tym nie wiedzieć. 
- Rogaczu, przecież będą to czytać mugole, którzy będą myśleli, że to tylko kolejna wymyślona historyjka – odparł spokojnie Remus. -  Więc bez obaw możemy o tym wspomnieć. 
- No więc jestem…
- Nie zaczyna się zdania od... – chciał pouczyć go Lupin. 
- Zamknij się, Lunio – powiedział Syriusz, pokazując mu język. – Kontynuuj, Glizdogonie.
- NO WIĘC jestem animagiem i zamieniam się w szczura. Przyjaciele mówią na mnie Glizdogon – mówił Peter -  i lubię słodycze.
- Już to hik mówiłeś hik! – przypomniała mu Powell, której czkawka stopniowo ustawała. 
- A jakieś cechy charakteru? 
- Napisz odpowiednio: miły, przyjazny, lojalny – podpowiedział jej Remus.
- Jakieś zainteresowania?
- Lubię gotować i… - zastanowił się przez chwilę – i jeść słodycze.
- Peter, już to…
- Napisałaś, że lubię jeść słodycze?
- Tak.
- To już wszystko – odparł i zabrał się za lodowe myszy.
- Wszystko? – zdziwiła się. – Nie za mało tego?
Glizdogon wzruszył tylko ramionami. 
- Okej, to teraz Elizabeth – wyartykułowała rudowłosa, zerkając na swoją przyjaciółkę.
- Ja ci mogę podyktować! – zgłosił się Syriusz i nie czekając na odpowiedź Lily, zaczął mówić: - Upierdliwa, irytująca, upierdliwa, dziecinna, irytująca, wkurzająca, złośliwa, samolubna… upierdliwa? Mam nieodparte wrażenie, że wciąż coś powtarzam – zastanowił się. – A, zresztą! Czy mówiłem już, że jesteś upierdliwa i irytująca?
Wszyscy spojrzeli na czerwoną ze złości Powell, która zaciskając pięści wstała i zaczęła powoli iść w kierunku Syriusza.
- Upierdliwa? Irytująca? – warczała. – Już ja ci zaraz pokażę, idioto do kwadratu! 
Arystokrata wstał w momencie, w którym dziewczyna rzuciła się na niego.
- I napastliwa! Napisz: napastliwa! – krzyknął Syriusz, powalony na podłogę. 
  Lily westchnęła i z irytacją odrzuciła pergamin i pióro, prosto na lukrowe pałeczki, co wywołało u Petera głośny protest. Remus uśmiechnął się z pobłażliwą przychylnością, spoglądając na tarzających się po podłodze i obrzucających najróżniejszymi przezwiskami przyjaciół. Przez dłuższy moment skupił swój wzrok na jasnowłosej dziewczynie, jednak szybko odwrócił głowę i zajął się jedzeniem fasolek, co jakiś czas, krzywiąc się. 
- W takich warunkach nie da się pracować – oświadczyła dobitnie rudowłosa.
- Oj, Lily, nie złość się – powiedział James, znacznie się do niej przysuwając.
Evans oceniła dzielący ich dystans i uważnie przyjrzała się okularnikowi.
- Co ty robisz? – spytała.
- Nic? – bardziej spytał niż stwierdził.
- Właśnie zacząłeś się podejrzanie zachowywać – odparła. 
   Choć przed ukończeniem szóstej klasy uznali, że spróbują się zaprzyjaźnić, nawyki Jamesa często biorą górę i chłopak zwyczajnie zaleca się do Lily. Z czasem rudowłosa zdążyła się przyzwyczaić, a nawet odkryła, że jej się to spodobało, chociaż wciąż nie chciała się do tego przyznać. Nie pozwalała jej na to dumna i uparta natura. 
- Wydaje ci się – mruknął, głęboko spoglądając w jej oczy. – Tak się zastanawiałem…
- AAA moje włosy! Zostaw moje włosy, ty mała… - wrzasnął Syriusz.
- Aua! Wsadziłeś mi palec do oka!
   Lily ponad ramieniem James spojrzała na dwójkę kłócących się przyjaciół, których w końcu starał się rozdzielić Remus. Niestety, Lupin przeliczył siły na zamiary i po chwili cała trójka tarzała się po puszystym dywanie. Ponownie zerknęła na Pottera, który uśmiechał się szelmowsko.
- Umówisz się ze mną?